Afscheid Wim Korvinus

We waren al die jaren niet anders gewend: bij de architectuuropleiding van de Academie van Bouwkunst in Arnhem hoorde docent Wim Korvinus. Generaties lang hebben studenten het meegemaakt dat ze eerst 'concepten' moesten maken voor de ongebruikelijke opgaves die Wim ze in de voorbereidende cursus of het 1e jaar voorlegde. En dan, een paar jaar later, kwamen ze Wim weer tegen als begeleider bij het afstuderen. Naast de architecten die als begeleidende docenten optraden, opende Wim vaak andere perspectieven op de opgaven die door de studenten werden bestudeerd. Laatst hoorde ik iemand een uitspraak van Dada-kunstenaar Tristan Tzara Francis Picabia aanhalen, die luidde: "Mensen hebben een rond hoofd, zodat hun denken alle richtingen op kan." Wim was er vooral op uit om de richting die de student dacht te kiezen, bij te draaien; soms een beetje, soms heel veel. Wim's eigen vrije geest, zijn werk als beeldend kunstenaar en zijn nieuwsgierigheid naar andere opvattingen en nieuwe ontwikkelingen zorgden ervoor dat in zijn hoofd ook alle richtingen verkend werden.

Wim heeft een absoluut record gevestigd door meer dan 37 jaar, onder drie directeuren, bij vier rechtspersonen en onder sterk wisselende politieke opvattingen over architectuur, zijn eigenzinnige bijdrage aan het onderwijs te blijven leveren.

De start van het slotweekeinde naar Brussel kreeg voor de onwetende Wim een verrassende wending: na het vertrek bij het Rietveldgebouw reed de bus een rondje over het Nieuwe Plein en stopte bij de Oude Kraan. In de expositiehal wachtten alumni, collega-docenten en oud collega's Wim op voor een 'informeel' afscheid. De wanden waren behangen met levensgrote foto's van Wim tijdens excursies en andere onderwijsactiviteiten van de Academie. Tijdens de bijeenkomst werden cadeau's aangeboden waaronder een Liber Amicorum, bestaande uit een prachtige verzameling persoonlijke herinneringen en bespiegelingen.

Voor Wim was het vooral een gelegenheid om nog eens met oude en nieuwe bekenden de hand te schudden, voordat het onverbiddelijke moment was gekomen om opnieuw te bus te bestijgen en nu echt richting Brussel te vertrekken.

Brussel. Wim in gesprek met een student; zijn favoriete gesprekspartners
op de Academie.

Op de binnenplaats van Museum M in Leuven van Stephane Beel.

Kunstenaars onder elkaar. Een scherpe observatie, een beker
koffie erbij: voldoende ingrediënten voor een goed gesprek.

Het programma van het slotweekeinde was ontworpen als een hommage aan Wim, waarbij vooral in Brussel werd gezocht naar de "andere kanten" van de architectuur - in ieder geval niet naar het ideale moment voor de architectuurfoto: het gebouw als op ware grootte gerealiseerde maquette, maagdelijk schoon en fris, zonder de aanwezigheid van mensen en nog onbezoedeld door alledaags gebruik. Architectuur werd tijdens deze dag in de geest van Wim benaderd als een imperfecte ondergrond voor nieuwe kansen op plekken waar gebouwde opvattingen zich laten kennen als onvoltooide of geamputeerde relicten uit een voorbije toekomst.

Het slotweekeinde vormde het afscheid van Wim samen met en te midden van de Academiegemeenschap.

Ko Jacobs

PS. Op 6 augustus 2013 verscheen een interview met Wim en Cees Korvinus in De Gelderlander. Hieronder een paar fragmenten.